7 ölümcül Günah

Yedi Ölümcül Günah (Latince: septem peccata capitalia) Hristiyanlık teolojisinde ve geleneğinde insanoğlunun ruhsal gelişimini engelleyen ve genellikle diğer günahların kaynağı olarak kabul edilen yedi temel ahlaki kusurdur.

Bu günahlar genellikle şunlardır:

* Gurur (Superbia): Aşırı benmerkezcilik, kibir, kendini beğenmişlik ve Tanrı'ya karşı gelme isteği. Diğer günahların kökeni olarak kabul edilir.

* Açgözlülük (Avaritia): Maddi varlıklara, paraya veya güce karşı aşırı arzu ve hırs.

* Şehvet (Luxuria): Aşırı veya yasadışı cinsel arzu ve zevk düşkünlüğü.

* Kıskançlık (Invidia): Başkalarının sahip olduğu şeyleri (nimet, başarı, özellikler) isteme ve onların yokluğunu arzulama.

* Oburluk (Gula): Yiyecek ve içeceklere karşı aşırı düşkünlük, israfçılık.

* Gazap (Ira): Kontrolsüz öfke, intikam alma isteği, şiddet.

* Tembellik (Acedia): Ruhsal veya fiziksel tembellik, görevleri yerine getirmeme, umursamazlık, Tanrı'ya ve iyiye karşı isteksizlik.

Bu günahların her birinin karşıtı olan erdemler de bulunmaktadır:

* Gurur ↔ Alçakgönüllülük

* Açgözlülük ↔ Cömertlik

* Şehvet ↔ iffet

* Kıskançlık ↔ Hayırseverlik/Sevgi

* Oburluk ↔ Kanaatkarlık/Denge

* Gazap ↔ Sabır

* Tembellik ↔ Gayret/Çalışkanlık

Yedi Ölümcül Günah kavramı, özellikle Orta Çağ'da teolojik ve ahlaki düşüncede önemli bir yer tutmuş ve sanat, edebiyat ve felsefe üzerinde büyük bir etki yaratmıştır. Dante Alighieri'nin İlahi Komedya'sı bu günahların işlenişi ve sonuçları üzerine en bilinen edebi eserlerden biridir.