Hayaller sukut ederse...

Bir defa hulyalar zeval buldu mu, insan artık hayatını ayna karşısında ah etmekle geçirir, bu hiçbir kimsenin itiraf etmediği bir hakikattir. Fakat ah ve vahlardan aynada hasıl olan buğular daima çabuk zail olur. O vakit insan yeis verici çirkinliğinin hergün biraz daha ziyade bir insafsıızlıkla arttığını görür ve kendi kendisine: «Düşündüğün şeye de bak», der, der ama içinden gelen bir ses de ona: «Ah ahmak ah, sanki bundan başka bir düşündüğün varmış gibi!» der.

H.Beraud, Şişko, Çev.Ş.Kaya, Remzi Kitabevi, İstanbul, 1938,s.95