Sarayı eleştirdiği için boğazlanan şair!

Osmanlı sarayını ve dönemin devlet büyüklerini eleştirdiği için idam edilen şair, Nef'i'dir.

Nef'i

Şair Nef'i'nin Hayatı ve İdamı

Nef'i (Ömer Efendi), 17. yüzyıl Divan edebiyatının en büyük şairlerinden ve hiciv ustalarından biridir. Erzurum'da doğan Nef'i, genç yaşta şiir yeteneğiyle dikkat çekti. Kasidede ve hicivde çok başarılıydı, öyle ki yazdığı hicivler "Kaza Okları" anlamına gelen "Sihâm-ı Kazâ" adlı bir eserde toplandı.

IV. Murad'ın Himayesi:

Nef'i, özellikle IV. Murad döneminde sarayın gözde şairlerinden biri haline geldi. Padişah, onun şiirlerini ve keskin zekasını çok beğeniyor, hatta kendisi de şair olduğu için onu himaye ediyordu. Ancak Nef'i'nin hicivleri, sadece düşmanlarını değil, dostlarını ve hatta sarayın ileri gelenlerini de hedef alıyordu. Bu durum, zamanla onu hedef haline getirdi.

İdama Giden Yol:

IV. Murad, Nef'i'den hiciv yazmamasını, dilini tutmasını defalarca istedi. Her seferinde söz veren Nef'i, mizahi ve eleştirel mizacına engel olamadı. Sonunda, Padişah'ın eniştesi ve Sadrazamı Bayram Paşa hakkında yazdığı ağır bir hicviye, bardağı taşıran son damla oldu.

Bu hicvin ardından IV. Murad, çok sevdiği şairi affedemedi. Bayram Paşa'nın ısrarı üzerine Nef'i'nin idamına karar verildi. Rivayete göre, idam fermanı yazılırken, bir zenci görevli (bazı kaynaklara göre cellat) kağıda mürekkep damlatır. O zor anında bile hiciv damarı kabaran Nef'i, görevliye dönerek "Mübarek teriniz damladı efendim" der. Bu son hicvi, onun idam kararını kesinleştirir.

27 Ocak 1635'te sarayın odunluğunda kementle boğularak idam edilen Nef'i'nin cesedi, daha sonra İstanbul Boğazı'na atılmıştır. Ölümünden sonra, onun hicivleri için "Gökten nazire indi Sihâm-ı Kazâ'sına / Nef'î diliyle uğradı Hakk'ın belâsına" (Nef'i'nin 'Kaza Okları'na gökten nazire indi, kendi diliyle Hakk'ın belasına uğradı) denmiştir. Bu söz, onun ölümünün doğrudan keskin dilinin bir sonucu olduğunu vurgulamaktadır.